SÜYÛTÎ
849/1445’te Kahire’de dünyaya gelen Celâleddîn Abdurrahman b. Ebû Bekir es-Süyûtî, özellikle Sâlih b. Ömer el-Bulkînî (ö. 1464/868), Şerefüddin el-Münâvî (ö. 1467/871), Kâfiyeci (ö. 1474/879) ve Şümünnî (ö. 1468/872) gibi devrinin önde gelen âlimlerinden istifade etti. Ömer b. el-Kâsım el-Mukrî ve Hasan b. Ali el-Kaymerî gibi isimler ise Süyûtî’ye uzun süre talebelik yaptılar. Hac yolculuğu dışında (869/1465) ömrünün tamamını Mısır’da geçiren Süyûtî, 875-906/1470-1501 seneleri arasında çeşitli idarî ve ilmî görevler deruhte etti, gerek idari görevlerinden gerekse muhaliflerinden dolayı sıkıntılı dönemler yaşadı. En sonunda tüm resmi görevlerini bıraktı. Erken yaşlarından itibaren eser telifiyle yoğun olarak meşgul olduysa da, ömrünün son beş yılını Nil nehri üzerindeki Ravza adasında ikâmet etmek suretiyle bir nevi inziva ile geçirerek teliflerine ağırlık verdi. 911/1505 senesinde vefat eden Süyûtî İslâmî ilimlerin hadis, tefsir, fıkıh, tarih, edebiyat, tasavvuf, dil gibi neredeyse bütün dallarında 1000 civarında eser telif etmiş, daha ziyade dil, tefsir ve hadis sahalarında yaptığı çalışmalarla tanınmış ansiklopedik yönü ağır basan bir âlimdir.
Başlıca Eserleri: 1. el-Câmi‘ü’s-Sağîr 2. el-Eşbâh ve’n-Nezâ’ir fî Kavâ‘id ve Fürû‘i Fıkhi’ş-Şâfi‘iyye 3. Tedrîbü’r-Râvî 4. Tabakātü’l-Huffâz 5. ed-Dürrü’l-Mensûr
Tedrîbü’r-Râvî: Hadis Usûlü, Başkanlığımız tarafından 2019 yılında yayımlanmıştır.