İZZÎ SÜLEYMAN EFENDİ
İstanbul’da doğdu. Babası, IV. Mehmed’in kızı Hatice Sultan’ın Baltacılar kethüdâsı olan Halil Ağa’dır. Süleyman Efendi, ilk öğrenimini âlim bir zat olduğu anlaşılan babasından görerek Farsça ve Arapça öğrendi. Ardından özel hocalardan dersler alıp tahsilini ilerlettiği gibi devrin meşhur hattatı Eğrikapılı Hoca Mehmed Râsim Efendi’den sülüs ve nesih yazılarını meşkederek icâzet aldı. Gerek babasının saraya yakınlığı gerekse yazısının güzelliği, şiir ve inşâdaki kabiliyeti sebebiyle Dîvân-ı Hümâyun kâtipleri arasına girdi, daha sonra kethüdâ kâtipliğinde bulundu. 1 Receb 1158 (30 Temmuz 1745) tarihine kadar daha birçok değişik görevde bulunan İzzî Süleyman Efendi, bu tarihte vak‘anüvis oldu. Vak‘anüvislik yaptığı sıralarda birkaç iş daha uhdesine verildi. 1753 senesi baharında hacca gidince vak‘anüvislik görevi Seyyid Hâkim Mehmed Efendi’ye verildi. Hacdan döndükten sonra teşrifatçılık vazifesini yürütürken 18 Cemâziyelâhir 1168’de (1 Nisan 1755) vefat ederek Eyüp’te Nişancılar’da, mensup olduğu ve bazı kira gelirlerini vakfettiği Nakşibendî Şeyh Murad Türbesi’ne defnedildi.
Başlıca Eserleri: 1. Târih 2. Dîvân 3. Enîsü’t-Tâlibîn Tercümesi
İzzî Tarihi, 2019 yılında Başkanlığımız tarafından yayımlanmıştır.