ŞEYHÎ MEHMED EFENDİ
1078 Receb ayı sonlarında (Ocak 1668) İstanbul’da doğdu. Dedesi simkeşbaşı Mehmed Ağa, babası dönemin şairlerinden Simkeşzâde diye tanınan Hasan Feyzi Efendi’dir. İlk eğitimini Nakşî şeyhi olan babasından aldı. Medrese tahsilini tamamlayarak Cemâziyelâhir 1096’da (Mayıs 1685) Anadolu Kazaskeri Ebûsaidzâde Feyzullah Efendi’den mülâzım oldu. Bir süre onun tezkireciliğini yaptı ve ardından bazı medreselerde görevlendirildi. Bu arada tasavvufla ilgilendi. 1690 yılında babasının ölümü üzerine onun yerine Edirnekapı dışında Otakçılar’da bulunan Emîr Buhârî Dergâhı’nın şeyhliğine getirildi. Burada yaklaşık kırk yıl ders verdi ve postnişinlik yaptı. 15 Muharrem 1144’te (20 Temmuz 1731) vefat etti.
Başlıca Eserleri: Şeyhî Mehmed Efendi’nin en önemli eseri Vekāyiu’l-Fuzalâ adlı biyografi kitabı olup Nev‘îzâde Atâî’nin Hadâiku’l-Hakāik’ının zeylidir.
Vekâyiu’l-Fuzalâ: Şeyhî’nin Şakâ’ik Zeyli, 2018 yılında Başkanlığımız tarafından yayımlanmıştır.
(Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi’nden özetlenerek alınmıştır.)