UŞŞÂKÎZÂDE İBRAHİM HASÎB EFENDİ
1075’te (1664) İstanbul’da doğdu. İlmiye sınıfı arasında özel bir yeri olan Uşşâkīzâde ailesinden Abdülbâki Efendi’nin oğludur. Babasının dedesi Halvetiyye’den Uşşâkıyye’nin kurucusu Hüsâmeddin Uşşâkī Efendi, anne tarafından dedesi Nakîbüleşraf Seyrekzâde Seyyid Abdurrahman Efendi’dir. İbrâhim Efendi önce babasından, onun ölümü üzerine Muttalibzâde Mehmed Sâlih Efendi, Kazasker Ak Mahmud Efendi ve Kazasker Abdülbâki Ârif Efendi’den ders aldı. Babasının Receb 1090’da (Ağustos 1679) Mekke kadılığına tayin edilmesiyle mülâzemete kabul edildi. Dereceleri farklı olmak üzere pek çok medresede müderrislik yaptı. Zeyl-i Atâî’yi ikmal etmeye çalıştığı Şeyhülislâm Seyyid Feyzullah Efendi tarafından duyulunca 1702’de Edirne’ye davet edildi. Kendisine Evreşe kazası arpalık tevcih edildi; bu arada Feyzullah Efendi ile samimiyetini ilerletti ve onun meclislerinde yer aldı. Şeyhülislâm Feyzullah Efendi’nin ilmî ve idarî kadroları çocuklarına ve yakınlarına tevcih ettirmesi terfi bekleyen ulemâ ve diğer idareciler arasında hoşnutsuzluğa yol açmaktaydı. Bunun sonucunda ortaya çıkan ve Edirne Vak‘ası diye bilinen isyanda Uşşâkīzâde de zarar gördü. Şeyhülislâma yakınlığı sebebiyle rütbesi tenzil edilerek Beşiktaş’taki Barbaros Hayreddin Paşa Medresesi’nde görevlendirildi. 1704 yılından itibaren yeniden yükselmeye başladı ve bazı müderrislik ve kadılık görevlerinde bulundu. 15 Şevval 1125’te (4 Kasım 1713) İzmir kadılığından azledildikten sonra başka görev almadı. 2 Şevval 1136 (24 Haziran 1724) tarihinde vefat etti ve Nişancı Paşa Camii karşısında Keskindede Mezarlığı’na defnedildi.
Başlıca Eserleri: 1. Zeyl-i Şakāik 2. Târîh-i Uşşâkīzâde 3. Siyer-i Nebî
Zeyl-i Şakâik: Uşşâkîzâde’nin Şakâ’ik Zeyli, 2017 yılında Başkanlığımız tarafından yayımlanmştır.
(Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi’nden özetlenerek alınmıştır.)