Tasavvuf edebiyatının önemli şairlerinden İbnü’l-Fâriz’in (ö. 632/1235) günümüze ulaşan tek eseri, ilahî aşkın en güzel şekilde dile getirildiği Arapça Dîvân’ıdır. Burada yer alan şiirlerin önemli bir kısmı Doğulu ve Batılı birçok ilim adamı tarafından büyük bir ilgi görmüş, başta “Tâiyyetü’l-Kübrâ/Nazmü’s-Sülûk” ve “Mîmiyye/Hamriyye” kasidesi olmak üzere şiirlerin önemli bir kısmı tercüme veya şerh edilmiştir. Dîvân’ın tamamı ise ilk defa Bedreddîn Bûrînî (ö. 1024/1615) daha sonra Abdulganî Nâblusî (ö. 1143/1731) tarafından Arapça olarak şerh edilmiştir.
Ali Salâhaddin Yiğitoğlu’nun (ö. 1939) el-Menhelü’l-Fâiz fî Tercümeti Dîvâni İbni’l-Fâriz adlı eseri, Dîvân’ın bütünüyle ilk ve tek Türkçe şerhidir. Şiirleri beyitler halinde ele alan Yiğitoğlu, Bûrînî ile Nâblusî’nin şerhlerinden yola çıkarak beyitleri önce tercüme, ardından şerh etmiştir. İki defterden oluşan eserin birinci defteri 1936, ikinci defteri 1937 yılında tamamlanmıştır.
Dr. Muhammet İnce tarafından yayına hazırlanan eserde Millî Kütüphane, Ankara Adnan Ötüken İl Halk Kütüphanesi Koleksiyonu, 06 Hk 1088 demirbaş numarası ile kayıtlı müellif nüshası esas alınmış, yer yer Konya Bölge Yazma Eserler Kütüphanesi, 42 Kon 1771 numarada kayıtlı Lütfü Akman’ın istinsah ettiği nüshadan istifade edilmiştir.