XI- XII. yüzyıllarda Endülüs’te yaşamış Ebû Muhammed Abdullah b. Muhammed b. Sîd el-Batalyevsî (ö. 521/1127) dil ve edebiyat alanında meşhur olmasıyla beraber dinî ve felsefî konularda da eserler yazmış bir İslam âlimidir. Din-felsefe ilişkisini merkeze alan yaklaşımıyla Batalyevsî, üç büyük Endülüslü İslam filozofu olan İbn Bâcce’yi (ö. 533/1139) İbn Tufeyl’i (ö. 581/1185) ve İbn Rüşd’ü (ö. 595/1198) öncelemiş ve bu sebeple Endülüs’ün Kindî’si olarak nitelenmiştir.
Batalyevsî’nin Kitâbü’l-Hadâʾik fi’l-Metâlibi’l Âliyeti’l-Felsefiyyeti’l-Avîsa isimli bu eseri onun, tamamı felsefî konuları içeren tek eseridir. Eserde filozoflara ait yedi görüş açıklanmıştır. Bu yedi başlık altında sudûr teorisi, Tanrı-âlem ilişkisi, sudûrun sayılar üzerinden temellendirilmesi, epistemoloji ve eskatoloji bağlamında nefs teorisi ve ilâhî sıfatlar gibi İslam felsefesinin temel konularına dair filozofların görüşleri tartışılmıştır.
Mahire Deniz tarafından tahkik ve tercümesi yapılan eserin hazırlanmasında Süleymaniye Yazma Eser Kütüphanesi, Ayasofya Koleksiyonu, 2415 numaralı nüsha; Süleymaniye Yazma Eser Kütüphanesi, Esad Efendi Koleksiyonu, 3771 numaralı nüsha; Berlin Kraliyet Kütüphanesi, 2303 numaralı nüsha; İrlanda Chester Beaty İslam El Yazmaları Kütüphanesi, 4325 numaralı nüsha ve Mehmet Zâhid Kevserî’nin mukaddimesi ile İzzet Attâr el-Hüseynî tarafından 1946’da Kahire’de basılan nüsha kullanılmıştır.